Powoli zaczęliśmy wychodzić z domów i szukać możliwości spotkania kultury i sztuki. Wracamy do normalności, ale na nowych zasadach. W nowy sposób i w nowym miejscu zaplanowaliśmy część programu Malta Festival Poznań 2020 – otwierając nabór na projekty na Scenę na Wilczaku, czyli łąkową przystań Laba Land.
W konkursie wzięło udział 49 artystek i artystów z Wielkopolski, a jury w składzie: Marta Krawczyk, Joanna Pańczak, Dorota Semenowicz, Anna Zalejska wybrało projekty, które zostaną zaprezentowane na Wilczaku, gdzie w dniach 22-26 lipca stanie festiwalowe miasteczko – w programie m.in. koncerty, pokazy filmowe, silent disco, spektakle, warsztaty.
— Zależało nam na różnorodności form – w programie znalazły się więc wydarzenia muzyczne, teatralne, warsztatowe, taneczne, z pogranicza sztuk wizualnych, a także propozycje dla dzieci oraz całych rodzin. Wiele działań podejmuje jednocześnie kilka tematów i form, dając możliwość wykorzystania nie tylko sceny, ale całej przestrzeni łąki. Cieszymy się, że program Sceny na Wilczaku dotrze także do różnorodnej publiczności – wydarzenia są kierowane zarówno do mieszkańców dzielnicy, ale dzięki swojej wyjątkowości na pewno przyciągną poznaniaków z innych części miasta. Bardzo ważne było dla nas, aby do programu zaprosić zarówno artystki i artystów o uznanej już pozycji na lokalnej scenie, jak i tych muzyków i performerki, którzy dopiero debiutują i poszukują swoich artystycznych ścieżek w różnorodnych nurtach. Zdajemy sobie sprawę, że środowisko kulturalne zostało mocno dotknięte ekonomicznymi skutkami pandemii i nie dość troskliwe zaopiekowane przez system, który powinien chronić obywateli. Cieszymy się, że poza naborem na Scenę na Wilczaku powstaje w Poznaniu coraz więcej oddolnych inicjatyw starających się przekazywać środki na wsparcie lokalnej sceny — uzasadnia jury.
WYBRANE PROJEKTY:
1. Aleksandra Staśkiewicz „Świnia! Krowa! Małpa! Wiedźma!” – spektakl taneczny, częściowo improwizowany. Opowieść o złości. O mocy jaką daje i odbiera gniew. O furii, bezdechu, wyczerpaniu i smutku. I o miłości, tej trudnej.
2. Festiwal Słuchowisk (Maria Marcinkiewicz-Górna, Anna Szamotuła, Patryk Lichota) „Uchem wyobraźni” – prezentacje 3 słuchowisk z dorobku Festiwalu Słuchowisk ukazujące różnorodność dźwiękowej ekspresji i możliwości wysycenia medium słuchowiska radiowego w przestrzeni – od intymnego kontaktu z historią, przez instalację dźwiękową wchodzącą w interakcje z innymi mediami i przestrzenią, po performatywną odsłonę słuchowiska realizowanego na żywo. Proponowany program składa się z trzech niezależnych historii. Słuchowiska będą poukrywane w zaroślach wokół sceny plenerowej.
3. Barbara Prądzyńska, Teatr Canoa „Historia pewnej miłości – baśń meksykańska” – interaktywny spektakl Historia pewnej miłości powstał w 2002 roku w Meksyku, inspirowany niemym kinem, melodramatem, współczesnym teatrem, a przede wszystkim rzeczywistością tego kraju, stereotypami w relacjach damsko-męskich i kulturą macho. Od 2003 roku spektakl grany jest również w Polsce. Oparty jest on na ekspresji ciała, gagach, wartkiej akcji, muzycznym komentarzu i rozpoznawalanych znakach kultury. Dostępny jest dla każdego, zarówno dla wyrobionego teatralnie widza jak i dziecka. Widzimy, że poprzez podróże przez wsie i miasta, różne kultury i języki, Historia... nieustannie zmienia swój kształt, dostosowuje się lokalnie, ale też uniwersalizuje się.
4. Hajkowicz/Mellin/Wińczyk „Bez_tytułu / Re_kolekcja” – to planowany na kilka dni performance na bazie spektaklu z 2018 roku, który zrealizowany był w ramach konkursu Off:Premiery Teatru Ósmego Dnia. Na projekt złożą sie warsztaty zakończone odsłuchaniem przez uczestniczki dostępnych herstorii oraz nagraniem własnych opowieści, performance Magdaleny Mellin i Kajetana Hajkowicza wykorzystujący fragmenty spektaklu Bez_tytułu oraz dający głos nagranym wcześniej historiom, tworząc polifoniczny chór-opowieść-słuchowisko otoczone dźwiękami tworzonymi przez Huberta Wińczyka.
5. Grupa Teatralna Wikingowie (Fundacja na Marginesie) „Ludzie swobodni w świetle badań empirycznych” – ludzi bezdomnych dawniej nazywano swobodnymi. Czy bezdomność to wolność czy zniewolenie? Jak opisać bezdomność? Jak dać jej wyraz w teatrze? Jaką formę znaleźć, żeby syty, zdystansowany czwartą ścianą widz poczuł przez chwilę to, co czuje osoba bezdomna? Co jest najgorsze w bezdomności? Głód, zimno, śmiertelne zmęczenie, a może wstyd, samotność, odczłowieczenie, niewidzialność? Aktorzy Grupy Teatralnej Wikingowie doświadczyli bezdomności. Niektórzy z niej wyszli, choć, jak twierdzą, piętno bezdomności zostaje na całe życie. Czy czują się z tego powodu inni, gorsi? Czy zawsze będą postrzegani przez pryzmat swojej bezdomności? Ludzie swobodni.... to piąty spektakl na koncie Grupy Teatralnej Wikingowie, drugi na deskach Teatru Ósmego Dnia i kolejny w którym chcemy spróbować zmierzyć się z problemem, który z pozoru wydaje się tak bardzo odległy, a w rzeczywistości może dotknąć każdego z nas.
6. Joanna Sykulska, Chór Pogłosy + kakofoNIKT „Nocny lot do Wyraju” – nocny, obrzędowy koncert. Chór nie będzie zajmował wyłącznie przestrzeni sceny, ale będzie także okalał publiczność, przemieszczał się wraz z mobilnymi źródłami światła, wykorzystywał topofoniczne relacje akustyczne miejsca. Podczas koncertu zostanie zaprezentowany materiał z albumu Wyraj (wyd. Requiem Records i RCKL), który odwołuje się do starosłowiańskich wątków mitologicznych opisujących sakralne działanie enteogenów – psychoaktywnych substancji, które rozumiane są jako źródło konstytutywnego przeżycia religijnego. To myślenie Słowian o świętości jako jedności z naturą będącej interfejsem jaźni, skonfrontowane zostało z wypracowanymi na gruncie chrześcijańskim zestawie gestów i formuł celebracji świętości (wraz z całym zestawem infra-cytatów z średniowiecznej i wczesnobarokowej muzyki mszalnej).
7. Krystyna Lipka Czajkowska „Baba – portret współczesny” – to działanie artystyczno-społeczne, którego celem jest inicjowanie kontaktów społecznych kobiet (od dziewczyn po seniorki) poprzez spotkanie z artystką i wspólne tworzenie. Punktem wyjścia do tego procesu jest spotkanie z kobietami i wspólne szycie rzeźb. Inspiracją do nich jest figura BABY, nawiązująca do figury paleolitycznych Wenus oraz słowiańskich Wiedźm. Spotkania dają przestrzeń do opowiedzenia o sobie i przejrzenia się w stereotypie społecznym, skłaniaja uczestniczki do rozważenia własnych i kulturowych nawyków myśowych dotyczących wieku, ciała i płci.
8. Monika Kuczyniecka „Ala Kryształ” – trio poruszające się w obszarze wzajemnych, subtelnych oddziaływań widmowo-dźwiękowych. Kompozycji wizualnej tworzonej przez Monikę Kuczyniecką podczas live-actu towarzyszy animacja muzyczna Radosława Drwęckiego i Marcina Karnowskiego, powstająca na instrumentach akustycznych i elektronicznych. Opowiadając historię, stawiają na jednorazowość i tymczasowość; adaptują przestrzeń zastaną na potrzeby danego widowiska. Każda instalacja stanowi odrębną całość i jest osobną sytuacją artystyczną. Monika Kuczyniecka wykorzystuje sample wideo oraz tworzywo wybierane intuicyjnie do poszczególnych pokazów, ożywiając materię w dążeniu do mniej lub bardziej abstrakcyjnej opowieści. Radosław Drwęcki (elektronika) i Marcin Karnowski (Handpan, SPDS) reagują muzycznie na obraz lub inspirują kierunek poszukiwań wizualnych.
9. Paulina Giwer-Kowalewska i Aniela Kokosza „To jest teraz!” – każdego dnia uczestnicy warsztatów będą mierzyć się z tematem, nawiązującym do hasła „to jest teraz”. Temat zrodził się z doświadczenia artystek przerwanej, intensywnej pracy jako artystki i pedagożki tańca (w pandemii), z sytuacją, która była dla nich nowa. Korzystając z narzędzi wywodzących się z techniki tańca współczesnego, improwizacji i nowej choreografii chcą dostarczyć uczestnikom umiejętności i doświadczeń artystycznych, być może pomocnych w zrozumieniu siebie samego „tu i teraz”, a także w znalezieniu odpowiedzi na pytanie „jakie w przyszłości powinno być moje miasto/ moje osiedle/ mój dom?”. Społeczny wymiar sztuki jest dla artystek niezwykle ważny. Chciałyby się podzielić tym rodzajem obecności, która pomaga powrócić do zmysłów. Zostawiając świat komputera, telefonów: odpocznijmy! Na przekór przebodźcowaniu – woda gasi pragnienie, zmniejsza zmęczenie, koi, budzi zmysły, szumi, daje życie.
10. Polmuz – zespół powstał w ramach rezydencji artystycznej Centrum Kultury Zamek w Poznaniu w 2017 roku. Wykonuje radykalne interpretacje nagrań kapel ludowych z południowej Wielkopolski z początku XX wieku. Projekt tworzą muzycy trwale związani z Poznaniem, reprezentujący znacząco odmienne wrażliwości i temperamenty. Ich dotychczasowe dokonania wpisują się w nurt awangardowego jazzu, muzyki współczesnej i eksperymentalnej, surowej elektroniki oraz estetyki noise. Kompozycje Polmuza są futurystyczną wizją polskiej muzyki ludowej – kolektywnej, pierwotnej improwizacji i obrzędowego transu, połączonych z brutalistyczną, współczesną narracją. W 2018 roku ukazało się debiutanckie wydawnictwo zespołu pt. Drzewiej, złożone z dwóch albumów, zawierających ten sam materiał muzyczny, ale w różnych wykonaniach. Eksperyment ten ma na celu podkreślenie funkcji kontrolowanej improwizacji jako wartości formotwórczej muzyki. Polmuz jest laureatem Pierwszej Nagrody oraz Nagrody Specjalnej na Festiwalu Nowa Tradycja 2018 w Programie 2 Polskiego Radia. Występował m.in. na Off Festiwalu w Katowicach, Solidarity of Arts w Gdańsku, festiwalu Ethno Port w Poznaniu, Studiu im. Agnieszki Osieckiej oraz Narodowym Instytucie Audiowizualnym w Warszawie.
11. Teatr Fuzja „Żubr Pompik” – spektakl dla dzieci. Witajcie w puszczy – w świecie małego żubra odkrywcy. Pompik dostrzega to, czego nie widzą dorosłe żubry. Zaskakuje trafnymi spostrzeżeniami, choć zdarzają mu się śmieszne pomyłki. Razem z siostrą Polinką wyruszają na wyprawy w głąb puszczy poznając jej zapachy, dźwięki, kolory, a przede wszystkim inne zwierzęta i ich zwyczaje.
12. Tokłowicz with Strings – w czasie kwarantanny artyści mieli więcej czasu, aby przemyśleć, w którym kierunku mogą poprowadzić sztukę, którą uprawiają. Dawid Tokłowicz wraz z żoną Wiktorią wpadli na pomysł połączenia klasycznego brzmienia kwartetu smyczkowego i jazzowego saksofonu. Klasyka miesza sie tu z improwizacją. Zespół – złożony ze studentów i absolwentów wyższych uczelni muzycznych – w swoim repertuarze posiada utwory polskich twórców (Wasowski / Przybora / Jan Ptaszyn Wróblewski / Krzysztof Komeda), jak również kompozycje autorskie i utwory powszechnie znane. Wszystko to jest jednak podane w oryginalnych, nowoczesnych aranżacjach, a każde wykonanie dzięki improwizacji będzie świeże i jedyne w swoim rodzaju.
13. Vampek Król i Baśnie właśnie „Baśnie dla dorosłych i domu” – nazwa projektu jest parafrazą jednego z najbardziej znanych zbiorów baśni „Kinder und Hausmarchen" („Baśnie dla dzieci i domu”). Artyści chcą w nich przedstawić historie bazujące na tych samych historiach w dwóch odsłonach. Celem projektu jest zabawa z formą opowiadania, ukazująca jej szerokie możliwości, które wręcz przeczą przyjętym w społeczeństwie stereotypom. Historie, które się pojawią to zarówno coś ze znanych wszystkim baśni, jak i historie, które większość osób usłyszy po raz pierwszy.
14. Wojciech Furman Homo Motus „Nie ma dzieci, są ludzie” – tytuł solowej etiudy Nie ma dzieci, są ludzie to zapożyczenie słów Janusza Korczaka: „Połowa ludzkości nie istnieje; jej życie – to żart, dążenia naiwne, uczucia przelotne, poglądy śmieszne. Dzieci różnią się od dorosłych, w ich życiu czegoś brak, a czegoś jest więcej niż w naszem, ale to odmienne od naszego życie jest rzeczywistością, nie przywidzeniem. Co uczyniliśmy, by je poznać i stworzyć warunki, w których mogłyby istnieć i dojrzewać?”.
15. YoeNa „Odmęty” – koncert performatywno-teatralny składający się z trzynastu piosenek. W większości są to utwory w języku polskim. Na scenie razem z solistką pojawią się tancerze, którzy ruchem wprowadzą słuchaczy w świat przedstawiony, tworzony przez utwory muzyczne i ambientowe przejścia dźwiękowe. Muzyka grana przez artystkę to elektronika złożona z instrumentalnych i wokalnych pętli. Dźwiękom towarzyszą nieoczywiste teksty, poetycka narracja oraz ruch aktorów/tancerzy.
Dziękujemy za wszystkie zgłoszenia! I zapraszamy na Wilczak!